Forum Arturrosa

Dziewczyna uśmiechnęła się do niego.
- Nie doceniasz mnie, kochaniutki. - powiedziała cicho.
Mrugnęła do Miyavi, a następnie zamknęła oczy i wyszeptała.
- Zaklęcie 91, duch opiekun.
W tej chwili pojawił się dziwny cień kształtem przypominający wielkiego wilka. Wszystko działo się tak szybko. Wilk przebiegł kilkakrotnie obok dziewczyn, na których skórze pojawiły się dziwne znaki układające się w tekst. Kyo poruszyła dłońmi i klasnęła. W mgnieniu oka znalazły się za Arturem. Teraz biegły do lasu.
- Nie jestem taka pierwsza lepsza. Znam z pewnością więcej zaklęć niż większość twoich kretów! - krzyknęła do niego.

Merigold

Merigold siedział na jednym z drzew, odpoczywając. Długo do tego miejsca szedł, więc chciał zrobić sobie chwilę przerwy. Zaraz zauważył jakieś zamieszanie, zaistniałe niedaleko. Wstał i zeskoczył z drzewa. Ujrzał dziewczynę. Odgarnął trochę fioletowych włosów z czoła, które i tak zaraz na nie opadły. Podszedł do niej kawałek. Postanowił spytać się, co się tu wydarzyło.
- Witaj. - Przywitał się, podnosząc rękę, i zaraz znowu opuszczając ją wzdłuż tułowia. Rozglądnął się po okolicy. - Co się tu stało...?
Merigold z początku był zdziwiony, gdyż wydawało mu się, że było tu więcej osób. Nie, był nawet tego pewien. Wyczuwał zapachy kilku osób, które zaraz, nagle, zniknęły. Został tylko zapach tej dziewczyny...

Merigold

Dziewczyna powiedziała to ot tak, jakoś bez większego przejęcia w tonie. Tak mu się przynajmniej wydawało. Przejechał palcami po swoich włosach, opadających na prawe ucho.
- Mogę jakoś pomóc? - Spytał się. Chciał pomóc dziewczynie, skoro porwano bliską jej osobę. Ktokolwiek to zrobił, będzie miał zapewne z nim do czynienia. Ale moment - nawet nie zna tej dziewczyny. Nie zna jej, nie wie, czy ma dobre zamiary... Dobra, w razie czego sobie poradzi, a teraz zaryzykuje, co ma do stracenia.

(Off: Wiem że nie muszę, ale tak robię, bo właściwie nie przeszkadza w niczym, a nawet z deka i może pomaga, tylko że nie Tobie czy arturros'owi.)

Merigold

Merigold skinął głową. Uśmiechnął się, podnosząc jeden kącik ust.
- Mi mów Merigold. - Powiedział, nie tracąc uśmiechu. - Mogę wiedzieć, z jakiego powodu została porwana?
Chłopak chciał się z początku co nieco do wiedzieć, o co chodzi i w czym jest problem. Nie będzie na ślepo pomagał obcej osobie... Chociaż miał do niej jakieś minimalne zaufanie, nie wyglądała na przestępczynie czy też złodziejkę. Jednakże, pozory mylą, więc postanowił zachować ostrożność.

Merigold

Merigold spojrzał na dziewczynę podejrzliwym wzrokiem. Ciężko mu było odmówić, ale też nie do końca wierzył w tą krótką opowiastkę... Złapał się za podbródek i palcem wskazującym pogładził po twarzy. Przechylił głowę lekko w bok.
- No cóż, to przykre. - Zaczął. - Jednak nie jestem Ci w stanie całkowicie uwierzyć.
Jej oczy przeszkadzały mu w odmowie, nawet bardzo, jednak wiedział, że powinien być ostrożny. Przypadkowa dziewczyna, w przypadkowym lesie, nie zna jej, nie wiedział, co tak naprawdę się stało, ani nie wiedział kim ona jest. Może nie blefuje, może mówi prawdę, a może kłamie i chce go oszukać w jakiś sposób.

Chłopak złapał się ręką za głowę. Wierzyć, czy nie? Ścisnął rękę po czym poluzował ją i spuścił wzdłuż tułowia. Podszedł do dziewczyny. Kucnął przy niej. Przyglądnął się jej podejrzliwie i podniósł lewą brew. Westchnął i opuścił ją. Wstał.
- Dobra... - Zaczął pod nosem i nie skończył. Dziewczyna naprawdę wyglądała na smutną i była bardzo wiarygodna... Sam nie wiedział dokładnie, co robić. Nie lubił takich sytuacji.

Ostatnio edytowany przez Merigold (2010-03-31 11:43:41)

Chłopak założył jedną rękę za głowę. Popatrzył kątem oka na swoje sztylety, po czym znów na dziewczynę. Opuścił rękę. Westchnął, przymykając oczy i zaraz je otwierając.
- Niestety nie, jestem wojownikiem. - Powiedział, patrząc wciąż na dziewczynę. Poprawił jeden ze sztyletów, uczepiony paska. Schylił się i wyrwał z ziemi jakiś chwast, wyrzucając go w bok.